Het zit erop

Nu ik de knoop heb doorgehakt om mijn werkzaamheden als projectmanager neer te leggen, is het een goed moment om eens terug te kijken op hoe mijn loopbaan zich de afgelopen 40 jaar ontwikkeld heeft.

De start was niet echt flitsend te noemen.
Afgestudeerd als cultuursocioloog met als specialisatie godsdienstsociologie in 1984 was het niet echt de tijd dat de banen voor sociologen voor het oprapen lagen
(al zag ik zelf de noodzaak wel van mijn specialisatie gezien de toestroom van migranten in de oude wijken).
Na 150 sollicitatiebrieven was het gelukt om in Etten-Leur als invallend docent maatschappijleer aan de slag te gaan.
HAVO-4 en VWO-5 leerlingen die vier maanden geen les gehad hadden in een vak dat (toen nog) geen verplicht eindexamenvak was, nul begeleiding vanuit de school.
Dat was wel heel zwaar.

Het jaar erna op een MBO-school in Den Bosch was al leuker, het vak werd serieuzer genomen en de leerlingen waren volwassener. Maar toch, niet mijn cup-of-tea.
De briljante tip kwam van mijn (toenmalige) echtgenoot; PION (Project Informatica Omscholing Nederland), waarom probeer je dat niet?
Met mijn volstrekt ontoereikende beta-kennis, maar met het idee ‘waarom niet’, aangemeld. 4000 aanmeldingen voor 40 plekken, en…. gelukt!
Een grote ommezwaai, ontslag genomen op school, weer een half jaar naar school, 5 dagen per week les in Rotterdam, het hele SDM traject doorlopen, van informatie-analyse tot programmeren en implementatie. Een diverse groep met sociologen, geografen, apothekers, biologen.
De eerste banenbeurs was een warm bad, de 150 sollicitatiebrieven waren bijna vergeten en ik kreeg een mooie aanbieding bij het CBS als systeemontwerper.

In juni 1986 gestart bij het CBS, samen met Rigtje Meijer en Heleen Hansen, die een vergelijkbaar traject hadden doorlopen.
Het eerste half jaar gingen we programmeren in Cobol, dat was wel een heel nauwkeurig werkje! Daarna werden we verdeeld binnen de ICT teams binnen de statistische afdelingen, ik kwam in het team van E2 (economische statistieken) terecht, met Jan Wieringa, Henny Swaans, Hans Hartzheim, Leo Bakker.
Erg leuk team en veel kansen gehad om verder te ontwikkelen (in Cobol, pro-cobol, paradox en sql met Oracle tools). Een aantal statistieken zelfstandig met de afdeling kunnen opzetten (bouwobjecten in voorbereiding, bouw- en woning statistiek).

Na 3 jaar werd het tijd voor iets anders. Ook privé erg leuke collega’s, met Rigtje nog lang contact gehouden, ook toen ze met Jeroen de wereld rond zwierf, met Heleen een fijn contact tot haar overlijden. Met Leo, Peter en Monique hebben we de traditie van het CBS kerstdiner in stand gehouden. Met Hans nog steeds een goed contact -:). Persoonlijk ook een turbulente tijd, van getrouwde vrouw uit het Benoordenhout naar gescheiden (met een nieuwe relatie) met een stulpje bij de renbaan Duindigt.

Een aantal jaren gaan zwerven (1989-1994): projectleider/systeemontwerpen bij de Westland Utrecht Hypotheekbank (koppeling van een kredietverleningssysteem met een verzekeringssysteem om de spaarhypotheken te kunnen verkopen), daarna het Informatiecentrum voor de Productschappen (overgenomen door Agridata, overgenomen door HP), veel gedaan voor het productschap voor Vis, en het systeem voor de europese importheffingen bij het hoofdproductschap voor akkerbouwproducten (HKA). Hierdoor goed thuis geraakt in de Oracle producten.

In 1993 samen gaan wonen met Hans in de Kranestraat in Den Haag, het rustieke Wassenaar ingeruild voor de drukte van de stad, en in 1994 werd onze dochter Iris geboren.

Parttime werken bij Agridata kon alleen 3 dagen, geen 4 zoals Hans en ik in onze ideale situatie bedacht hadden. Aangezien ik al zo vertrouwd was met Oracle, heb ik er toen voor gekozen om bij Oracle zelf aan de slag te gaan. Parttime werken was geen optie en in overleg met Hans hebben we ervoor gekozen om de taken zo te verdelen dat ik fulltime bij Oracle kon werken en Hans voor de opvang van Iris zou zorgen. Het CBS en het kinderdagverblijf bij het CBS bood uitstekende voorzieningen hiervoor. 

Met dank aan Annelies maakte ik kennis met VX ProjectPartners, een kleine organisatie voor Project- en Interimmanagers, opgericht door oud-Cap Gemini medewerkers. Ik was de 11e medewerker, eerste vrouwelijke associate.  De opdrachten waren anders dan bij Oracle, veel meer gericht op managementadvies, we kwamen op een ander niveau binnen bij organisaties. Leuke opdrachten bij ECT (processen rondom beheer stroomlijnen) op de Maasvlakte, DJI voor het dashboard rondom KPI’s van individuele gevangenissen en totaal van de organisatie.

Na een jaar besloten VXPP en VXCompany een Managed Service organisatie op te richten, samengesteld uit delen van VX Company en een overgenomen bedrijf, zo’n 30 medewerkers. Binnen deze organisatie heb ik het HR beleid opgezet en twee jaar als HR manager gewerkt. Een heel andere tak van sport, erg boeiend en leuk, m.n. het begeleiden van medewerkers in hun loopbaan of reïntegratie.

De structuur bleek niet werkbaar, waardoor VX Company Managed Services na een aantal jaren weer opgeheven is.
Tussendoor nog een aantal standaard fixed price software ontwikkeltrajecten geleid (zoals ‘Het Haagse Huwelijk).
Daarnaast nog een leuke opdracht uitgevoerd als business analist bij het GVB om de impact van de OV chipcard op de bestaande bedrijfsvoering in kaart te brengen en programma’s van eisen opgesteld voor de nieuwe en de aan te passen software systemen.
Nog een paar maanden OV chipcard getest voor de NS op de route Rotterdam - Hoek van Holland (waar naast het station een uitstekende viskraam stond!).

VXPP blijft me m.n. bij door de geweldige kerstfeesten, in gala in prachtige omgevingen en het vieren van het 5-jarig bestaan in Malta.
VXPP is inmiddels Arlande, enorm gegroeid en verjongd.

Inmiddels was Van Schendel Projectmanagement overgegaan in Merona BV.

Tijdens mijn RBS tijd kennis gemaakt met de bibliotheekwereld door een opdracht bij BiSC om een Sharepoint omgeving te implementeren. Wat een wereld van verschil in aanpak en cultuur, wat een rust! 

Vrouw en informatica

In 1986 waren vrouwen die iets met het nieuwe vak ICT deden zeldzaam. Dat betekent dus hard werken en aantonen dat vrouwen dit ook kunnen. Gelukkig heb ik altijd mensen om me heen gehad die me het vertrouwen gegeven hebben. Bij nieuwe opdrachten altijd wel in eerste instantie onderschat, wat als voordeel heeft dat je altijd meevalt, maar wat wel irritant is. De laatste jaren begint overwicht zichtbaar te worden en gaat het beter. Meer vrouwen op hogere posities helpt daarbij natuurlijk wel.

Vanaf de bibliotheekwereld waren er veel meer vrouwen in de omgeving, al blijft het echt technische ICT vakgebied een mannenbolwerk.
Leuk is natuurlijk dat het kernteam (projectteam en stuurgroep, dus excl. de leveranciers) van het succesvolle project VGW louter bestond uit vrouwen.

Om medestanders te vinden heb ik me in 1986 aangesloten bij ‘Vrouw en Informatica’ om ervaringen en kennis te delen. Inmiddels is het clubje door verhuizingen en andere inzichten (ervaringen of kennis delen) uitgedund tot 3 vrouwen, die nog steeds een inspiratiebron zijn door herkenbare ervaringen en de cynische humor die je daardoor ontwikkelt.

Nooit last gehad van MeToo.
Dat MeToo mijn hele loopbaan gespeeld heeft, is duidelijk, bij het CBS was ik de eerste vertrouwenspersoon ongewenste intimiteiten. In 1988 dus.